ผู้นำทางการเมืองของ People’s Liberation Party (PLP) ดร. แดเนียล อี. แคสเซลล์ ได้กล่าวถึงกลุ่มพันธมิตรเพื่อการเปลี่ยนแปลงในระบอบประชาธิปไตย (CDC) ที่นำการบริหารของประธานาธิบดีจอร์จ มานเนห์ เวอาห์ ว่าเป็นรัฐบาลที่ไม่ยอมอดทนและกดขี่ซึ่งให้ความสำคัญมากกว่า ในการข่มขู่และไล่ตามฝ่ายตรงข้ามทางการเมือง แทนที่จะมุ่งหาทางแก้ไขปัญหาภูเขาและความท้าทายที่เผชิญหน้าประเทศและประชาชน
PLP ได้รับการรับรองจากคณะกรรมการการเลือกตั้งแห่งชาติ (NEC) เมื่อวันที่ 21 ธันวาคม พ.ศ. 2564
ดร. Cassell กล่าวว่าแม้สภาวะการปกครองในประเทศไลบีเรียจะเลวร้าย น่าสะอิดสะเอียน น่าขยะแขยง และน่าละอาย รัฐบาลที่นำโดย Weah ได้เลือกที่จะติดตามเขาและสถาบันทางการเมืองของเขาตามหลักฐานจากการต่อต้านที่จะยอมให้เฮลิคอปเตอร์ของเขาลงจอดในประเทศ .
เขาแสดงความคิดเห็นเหล่านี้
ในพิธีขอบคุณพระเจ้าที่มัสยิด Benson Street อันเก่าแก่ในมอนโรเวียเมื่อวันศุกร์ที่ 29 ตุลาคม
เขายืนยันว่าแม้ว่าการทุจริตจะถูกจัดเป็นสถาบันและถูกมองว่าเป็นบรรทัดฐานในระบบการปกครองของประเทศ แต่รัฐบาลก็ยังคงปราบปรามอยู่เป็นประจำ
“ด้วยความยากลำบากและสิ้นหวังจากสิ่งเหล่านี้ รัฐบาลเวอาห์ได้เริ่มคลี่คลายแนวโน้มการกดขี่ และฉันก็ตกเป็นเหยื่อรายล่าสุด โดยอ้างอิงเฉพาะกับเฮลิคอปเตอร์ของฉันที่ถูกปฏิเสธโดยมิชอบด้วยกฎหมายในการลงจอดในไลบีเรีย”
“มันเกินจินตนาการของฉันที่รัฐบาลจะปฏิเสธสิทธิพลเมืองในการนำเข้าเครื่องบินที่ตรงตามข้อกำหนดทั้งหมดตามมาตรฐานการบิน กฎหมาย และระเบียบข้อบังคับ ทำไม-เพราะ ดร. แดเนียล อี. แคสเซลล์ ต่อต้านจอร์จ เวอาห์ทั้งทางการเมืองและโดยพื้นฐาน”ละเมิดสิทธิ
ในบางครั้ง กองกำลัง PLP และรัฐบาล ผ่านสำนักงานการบินพลเรือนไลบีเรีย (LCAA) อยู่ในภาวะเสี่ยง ทำการเรียกร้องและโต้แย้งการเรียกร้องค่าสินไหมทดแทนจากเฮลิคอปเตอร์ Bell 430 ที่กำลังส่งตรงถึง Dr. Cassell
พรรคอ้างว่าผู้นำทางการเมือง
และผู้ถือวิสัยทัศน์ ดร. Daniel E. Cassell ผ่านบริษัทของเขา Kwenyan and Associates ปฏิบัติตามข้อกำหนดทางกฎหมายทั้งหมด และได้รับใบอนุญาตจาก LCAA ให้เฮลิคอปเตอร์ลงจอดในประเทศ แต่กล่าวว่าใบอนุญาตถูกเพิกถอนอย่างลับๆ ด้วยเหตุผลที่ไม่ทราบสาเหตุเพียงหนึ่งวันหลังจาก มันพยายามลงจอดในประเทศ
พรรคนำเรื่องไปยังศาลฎีกาแห่งไลบีเรียโดยอ้างว่าสิทธิตามรัฐธรรมนูญของผู้นำทางการเมืองกำลังถูกละเมิด
PLP ได้อ้างอิงถึงมาตรา 11, 17 และ 22 ของรัฐธรรมนูญไลบีเรียปี 1986 โดยเฉพาะ
มาตรา 11(a) ของรัฐธรรมนูญไลบีเรียระบุว่า: “บุคคลทุกคนเกิดมามีอิสระและเป็นอิสระเท่าเทียมกัน และมีสิทธิโดยธรรมชาติ มีมาโดยกำเนิด และไม่สามารถแบ่งแยกได้ ซึ่งในจำนวนนั้นคือสิทธิในการเพลิดเพลินและปกป้องชีวิตและเสรีภาพ ในการไล่ตามและรักษาและรักษาความปลอดภัย ของบุคคลและการได้มา การครอบครอง และการคุ้มครองทรัพย์สิน ตามคุณสมบัติที่บัญญัติไว้ในรัฐธรรมนูญนี้”
มาตรา 17 (ก) ให้ข้อสังเกตว่า “ตลอดเวลา บุคคลทุกคนจะต้องมีสิทธิที่จะชุมนุมและปรึกษาหารือเกี่ยวกับประโยชน์ส่วนรวมเพื่อสั่งการให้ผู้แทนของตน ยื่นคำร้องต่อรัฐบาลหรือเจ้าหน้าที่อื่น ๆ เพื่อการชดใช้ของ ความคับข้องใจและเชื่อมโยงกับผู้อื่นอย่างเต็มที่ หรือปฏิเสธที่จะเข้าร่วมในพรรคการเมือง สหภาพแรงงาน และองค์กรอื่นๆ”
มาตรา 22 (ก) ระบุว่า: “บุคคลทุกคนมีสิทธิที่จะเป็นเจ้าของทรัพย์สินโดยลำพังและร่วมกับผู้อื่น; โดยมีเงื่อนไขว่าเฉพาะพลเมืองไลบีเรียเท่านั้นที่จะมีสิทธิ์เป็นเจ้าของอสังหาริมทรัพย์ภายในสาธารณรัฐ”
แต่รัฐบาลได้ปฏิเสธข้อเรียกร้องดังกล่าว โดยอ้างว่าการออกใบอนุญาตสำหรับเที่ยวบินข้ามและสิทธิ์ในการลงจอดของเฮลิคอปเตอร์กำลังอยู่ระหว่างการตรวจสอบ
